Allora simu fritti ! - Alors nous sommes cuits !


Texte de Jean Costa - Testu di Ghjuvanni Costa

Qual'hè ch'ùn hà intesu dì, quandu l'affari gìranu male : "Avà simu fritti ", o "Allora simu fritti !" ? Ma qual'hè chì sà cum'ell'hè natu ssu dettu ?
A v'aghju da cuntà quì, cum'ella mi fù cuntata da Zìu Ghjaseppu à scannellera 1.
Pare chì, quandu u Signore fece a terra, u celu è u mare, eppo' ch'ellu fece ancu l'omu è l'animali, dumandava à ognunu, dopu à avelli datu u fiatu 2, ciò chì li farebbe piacè d'avè cume pròpria qualità. Cusì, u cane dumandò d'avè u nasu finu, a volpe a malizia, u lione a forza, u lupu i denti punzii, è cétare, è cétare...
Ghjuntu à i pesci, u Signore dumandò :
"È voi, chì vulete ?"
"Noi, vulerìamu l'intelligenza", disse un cappone 3 chì per mè, deve esse statu capu di sindicatu.
"Lupa !" 4 rispose u Signore, "l'intelligenza, u me figliolu, ùn a vi possu dà, chì l'omu l'hà digià pigliata".
"Allora simu fritti !" disse u cappone. È cusì fù.

(1) à scannellera : à gorge déployée.
(2)u fiatu : le souffle, la vie.
(3)u cappone : le chapon, sorte de rascasse.
(4) lupa ! (interjection) : peste !

Valid HTML 4.01 Strict Valid CSS!