Mille mercis à Marie-Dominique pour ce texte inédit.
Texte de Marie-Dominique M. - Testu di Marìa-Dumènica M.
Inde noi, pastore ùn ci n'era ! Ma ognunu avìa
qualchi capra. À mè, mi piacìa à vede à Òrsula,
a nostra vicina, occupèndusi di e soie.
Era una vechjetta, vistuta di neru cum'ell'èranu tutte tandu, sempre
incù u so mandile 1 in capu, pulituccia 2
è sèmplice, brava è cusì dolce ! Ùn l'aghju
mai intesa dì una parolla gattiva, è ùn vulìa male
à nimu in paese. Per mè era una santa è mi parìa
eterna ! O cumu a tinìa cara, Òrsula ! Stava sopr'à noi
è fallava à apre ogni matina u pìcculu chjosu di e capre,
eppò e purtava in un altru chjosu, più luntanu, persu per sti
fondi in la machja, sottu à u paese, chì si chjama l'Araticiu.
Di a casa, sentìamu e tintenne 3 è
u belu di l'animale.
Certi ghjorni, si ne scappava una è ghjunghjìa inde noi, fiera,
saltava nant'à a muraglietta di a terrazza è si tastava un melu
o u chjarasgiu, una foglia 4 quindi è culandi,
senza primurassi di nimu, ma li piacìa soprattuttu u rusulaghju di mammone
!... Eppò, in quattru è quattr'ottu, sparìa, in dui salti.
Ogni tantu Òrsula surtìa nant'à a traversa per guardà
appena ciò ch'elle facìanu è s'ell'ùn si ne fallàvanu
micca troppu à l'inghjò, in la vanga 5.
Versu sei ore, andava à cercalle è chjamava : "sgiocca !
sgiocca ! sgiocca !". Quelle trè caprette si ne cullàvanu
sùbitu, chì ghjèranu assai astute è ubbidiente,
più chè mè in tutti i casi ! Eiu, capre cusì brave
ùn n'aghju mai vistu indocu 6 !
Ma, èranu capre quantunque ! Òrsula li mittìa una vasca
cù appena d'acqua, ma per ognunu ci vulìa à cambià
l'acqua, perchè e capre sò dilicate cume principesse, ùn
vòlenu micca beie listessa acqua chè e so surelle, innò
! È tandu, l'acqua ci vulìa à buscàssilla 7
à a funtana di u paese, è basta ...
Infine chì, quandu e signurine avìanu betu, èranu pronte,
è a so patrona cummenciava à mùnghjele 8.
È què, ghjera un altru spettàculu maravigliosu per i zitelli
chè no èramu.
U latte, eiu ùn lu pudìa beie, ma mi piacìa à vèdelu
zirlà 9, cusì sciumosu 10,
cusì biancu, incù u so muscu balsàmicu di machja !...
Quand'ella era finita, Òrsula cacciava di a stacca di u so scurzale 11
un pezzu di stracciu biancu, bellu pulitu, u spiegava è passava u so
latte per chè l'ùn ci stessi nè pòlvera nè
pelle.
È cusì tutti i santi ghjorni, mi campava à vede stu spettàculu
di a vita paisana.
Quessi i mumenti, mi ne sò ricurdata, qualchi annu dopu, quandu era à
u liceu è chè no studìiamu u latinu è soprattuttu,
e "Buccoliques" di Virgiliu. Òrsula incù le so caprette,
a vidìa accant'à mè, è mi surridìa cume una
mamma.